Leczenie Nerwicy Warszawa
Zaburzenia lękowe potocznie zwane nerwicą. Lęk jest emocją, która towarzyszy wielu zaburzeniom lękowym. Każde z nich charakteryzuje się odmiennymi objawami. Jeśli doświadczasz lęku w swoim życiu, w taki sposób, że trudno ci w codziennym funkcjonowaniu, warto zgłosić się po profesjonalną pomoc. Zapraszam na sesję psychoterapeutyczną na terenie Warszawy lub on-line.
Lęk pojawia się w:
- zaburzeniu lękowym uogólnionym,
- zaburzeniu lękowym z napadami paniki (z lub bez agorafobii),
- fobii społecznej,
- lęku o zdrowie (hipochondrii),
- nerwicy natręctw.
Zaburzenie lękowe uogólnione – „mam nerwicę, ciągle się martwię i boję". Zaburzenie lękowe uogólnione cechuje uporczywy, uogólniony lęk, wolnopłynący, który jest niezależny od zdarzeń zewnętrznych. Najczęściej ten rodzaj (potocznie nazywając) nerwicy łączy się z:
- zamartwianiem się „za bardzo", nad którym trudno zapanować. Zamartwianie może dotyczyć każdego tematu. Pojawiają się obawy i przewidywania trudnych wydarzeń w przyszłości. Często towarzyszą temu trudności z koncentracją,
- doświadczaniem stałego uczucia zdenerwowania, drażliwości, niepokoju, napięcia, którym może towarzyszyć przyspieszone bicie serca, pocenie się, zawroty głowy i nieprzyjemne doznania w podbrzuszu. Niemożność spokojnego siedzenia czy trudności ze snem,
- przejściowo mogą pojawiać się objawy depresyjne.
Objawy pojawiają się przez większość dni w ciągu kilku tygodni i miesięcy. Najczęściej są to stany przewlekłe ze zmiennym nasileniem objawów. Można je łączyć z przewlekłą sytuacją stresową w życiu.
Zaburzenia lękowe z napadami paniki (nerwica lękowa) – cechuje się napadami paniki, które pojawiają się w różnych okolicznościach stąd poczucie, że nie da się ich przewidzieć czy skontrolować.
Napad paniki to silny lęk/dyskomfort, któremu towarzyszą objawy somatyczne:
- przyspieszone lub nierówne bicie serca, ból, dyskomfort w klatce piersiowej,
- pocenie się, dreszcze, uczucie gorąca,
- płytki oddech, duszności, poczucie dławienia,
- zawroty głowy i uczucie omdlewania, słabnięcia,
- drżenie, mrowienie, poczucie odrętwienia,
- depersonalizacje (poczucie, że nie jest się sobą),
- obawa przed utratą kontroli i śmiercią.
Napady lęku są krótkie i intensywne, od kilku do kilkunastu minut. Objawy zmniejszają się zwykle po 20-30 minutach. Napady lęku nie są tak gwałtowne i trwają dłużej. Z czasem pojawia się lęk przed lękiem, który sprawia, że podtrzymujemy błędne koło lęku.
Temperament może predysponować do silnych reakcji układu nerwowego (jego części współczulnej). Doświadczenia dzieciństwa i powtarzające się stresujące wydarzenia życiowe, mogą też uwrażliwiać nasz układ nerwowy.
Napady lęku mogą wiązać się z agorafobią czyli lękiem lub napadami paniki w miejscach, z których wydostanie się lub uzyskanie pomocy może być utrudnione. Mogą to być otwarte przestrzenie, zamknięte pomieszczenia, samotne przebywanie w domu lub poza nim. Sytuacje takie jak bycie w tłumie, korzystanie z centrów handlowych, kina, stanie w korku, wywołują lęk i wzmacniają unikanie.
Fobia społeczna – „mam nerwicę, boję się ludzi". Związana jest z lękiem lub niepokojem w co najmniej jednej sytuacji społecznej, w której dochodzi do interakcji międzyludzkich. Łączy się ona z obawą przed oceną innych, krytyką, odrzuceniem. Najczęściej ma swoje początki w okresie nastoletnim. Często łączy się z niską samooceną.
Objawy fobii społecznej mogą być podobne jak opisane wyżej w innych zaburzeniach lękowych.
Fobia społeczna może pojawiać się w sytuacjach:
- zwykłych codziennych czynności, jak jedzenie, picie, pisanie, podpisywanie się w obecności innych,
- korzystania z publicznej toalety,
- przebywania z innymi osobami, rozmowy z obcymi ludźmi, chodzenia na randki, uczestniczenia w przyjęciach czy przemawiania przed grupą osób,
- związanych z pojawianiem się objawów taki, jak zaczerwienienie, drżenie rąk czy pocenie się,
Fobia społeczna prowadzi najczęściej do unikania sytuacji społecznych, co nasila lęk.
Lęk o zdrowie (hipochondria) – „mam nerwicę, boję się o moje zdrowie". Istotną cechą lęku o zdrowie jest zaabsorbowanie możliwością występowania jednej lub wielu poważnych i postępujących chorób somatycznych. Zaabsorbowanie myślami, że już cierpi się na poważną chorobę. Jest to trwałe przekonanie, które nie zmienia się mimo braku odchyleń od normy w wynikach wielokrotnie przeprowadzanych badań.
Objawy pojawiają się w emocjach:
- stały niepokój, lęk o zdrowie i czujność. Trudno jest tolerować niepewność.
Objawy pojawiają się w sposobie myślenia:
- to myśli o byciu chorym lub możliwości zachorowania na ciężką chorobę. Pochłonięcie myślami o chorobie jest nadmierne w stosunku do niewielkich objawów somatycznych lub ich braku. Lęk powoduje fizjologiczne objawy, które utwierdzają w myśleniu o byciu chorym,
- prawidłowe, naturalnie występujące u każdego odczucia z ciała są interpretowane jako nieprawidłowe i mogące świadczyć o procesie chorobowym,
- to szczególne wyczulenie na informacje o chorobach i przekonania, że zdrowie to brak jakichkolwiek objawów czy doznań fizycznych,
- to nadmierna koncentracja uwagi na objawach z ciała i lekceważenie dowodów świadczących o zdrowiu. Często pojawiają się myśli, że badania były niedokładne lub lekarz coś przeoczył,
- to często myśli, obawy o to, że w przypadku choroby nie będę w stanie sobie z tą sytuacja poradzić.
Objawy pojawiają się w zachowaniu:
- bardzo częste poddawanie się badaniom diagnostycznym albo unikanie wizyt lekarskich w ogóle. Badania diagnostyczne uspokajają jedynie na krótko a nadmierna koncentracja na objawach ciała trwa nadal i niepokój się utrzymuje,
- częste dotykaniem, badanie miejsc, które związane są z objawami, co powoduje ich nadmierne uwrażliwienie,
- unikanie wysiłku fizycznego.
Wpływ na pojawienie się hipochondrii mogą mieć doświadczenia z historii życia związane z chorobami, obserwacje osób chorych lub przekazy dotyczące ciała i chorób, płynące od innych lub z mediów.
Nerwica natręctw – „mam nerwicę, moje myśli mogą sprowadzić coś złego, muszę wykonać rytuał, boję się".
Cechą nerwicy natręctw są:
- obsesje: nawracające myśli, idee, wyobrażenia, które pojawiają się w sposób uporczywy, powtarzają się w nieprzyjemny sposób. Treść myśli może być różna, często są one agresywne, obsceniczne lub postrzegane jako bezsensowne. Myśli muszą być uznawane za własne. Występują próby opierania się im choć są bezskuteczne. Myślom towarzyszą nieprzyjemne uczucia.
- kompulsje są czynnościami, wobec których osoba odczuwa przymus ich wykonania w reakcji na myśl lub w myśl stosowania się do reguł. Mogą to być powtarzające się zachowania jak mycie rąk, porządkowanie, sprawdzanie lub czynności umysłowe jak liczenie lub powtarzanie słów. Kompulsje mają zmniejszać niepokój i psychiczne cierpienie. Zapobiegać pojawieniu się zdarzeń, które budzą lęk choć są wysoce nieprawdopodobne.
Myśli i lub czynności przymusowe muszą występować przez większość dnia w ciągu co najmniej dwóch tygodni, powodować cierpienie psychiczne lub utrudniać codzienne czynności życiowe.
Nerwica natręctw pojawia się najczęściej w dzieciństwie lub wczesnej dorosłości. Często towarzyszy jej stan depresyjny. Jeśli rodzic cierpiał na nerwicę natręctw, zwiększa to prawdopodobieństwo wystąpienia choroby.
Pracując z osobami z nerwicą, zauważyłam, że zarówno terapia poznawczo-behawioralna, terapia EMDR i terapia schematu odnoszą pozytywne skutki. Wybór procesu terapeutycznego dobieram indywidualnie do osoby, z którą wspólnie pracujemy nad problemem. Zapraszam do kontaktu osobistego na terenie Warszawy lub spotkania on-line.